Schönstatt

Międzynarodowy Ruch Szensztacki

Katolicki Ruch w Kościele

Apostolat Pielgrzymującej MTA - na świecie, w Niemczech, w naszej Misji...

MTA – Mater ter Admirabilis
– Matka Trzykroć Przedziwna

NOS CUM PROLE PIA - BENEDICAT VIRGO MARIA!

NIECH NAS Z SWYM DZIECIĄTKIEM - BŁOGOSŁAWI PANNA MARYJA!

- Tym pozdrowieniem Rodzina Szensztacka pozdrawia się na całym świecie.

Tak blisko, a właściwie na terenie naszej Misji –
leży Szensztat / Schönstatt, miejsce powstania Dzieła.
Może warto więcej o nim wiedzieć i może – bardziej się zaprzyjaźnić,
z tego daru korzystać?... Do czego serdecznie zapraszam.
s. M. Elwira Kędzia ISS

                                                                                         Prasanktuarium

W dolinie Szensztatu, na pięknej polanie –
Być może i Twoje serce pozostanie?
Zapraszam Cię Pielgrzymie, w Twej podróży życia
Wejdź ufnie i śmiało – Królowa Cię powita.

Pozwól sobie na „luksus”,
Którym Bóg pragnie Cię obdarzyć,
Odpocznij pod kochającym spojrzeniem Tej,
Która uczy jak Bogu zawierzyć.

Dziś, gdy tu przybywasz i podziwiasz tę przestrzeń
Wiedz, że oddychasz nie tylko powietrzem…
Tu źródłem życia jest modlitwa gorąca,
Która więcej daje ciepła niż promienie słońca.

Każdy, kto Królowej otworzy swe serce
W Jej spojrzeniu się zanurzy - darzącym miłością,
Zrozumie, że żyć może i pełniej, i piękniej,
Ten cudu swej przemiany doświadczy z radością!

Droga, którą kroczę – najwspanialsza droga,
W każdym wydarzeniu uczy widzieć Boga…
To droga z Maryją w przymierzu miłości,
Święta zależność na drogach codzienności.

To bycie Narzędziem w dłoniach Królowej,
Nie może być innej, bezpieczniejszej drogi!
Królowa wie najlepiej, co Wolą Bożą jest,
Ona zna Narzędzie, do czego użyć Je…

A to nam daje pokój, i radość i szczęście,
Przez to wiemy dobrze, gdzie jest nasze miejsce...
W Sanktuarium zanurzeni… – świętą ciszą otoczeni…
Serce Matki zasłuchane - o mą świętość zatroskane…

Ucz mnie, Maryjo - być człowiekiem zawierzenia,
Co ufnością wciąż przemienia -
Swoje myśli i patrzenie
W wielkie Bogu DZIĘKCZYNIENIE!

Wychowuj nas Maryjo, posyłaj do świata,
Niech twórczo i radośnie - płyną nasze lata!...
Gdyż tylko w Promieniach Bożej Opatrzności
Jest zbawienie nasze i całej ludzkości.

Dlatego - zawierzenia wciąż uczymy się od nowa,
Przez przemianę swego serca pragniemy świat ratować.
Chwała, więc, niech będzie Bogu w Trójcy Jedynemu
Że Maryję, Swoją Matkę, dał mnie, dziecku Swemu…

Ja – Jej dziecko – w zachwyceniu
Wciąż w Jej PIĘKNO się wpatruję
I choć bardzo nieudolnie –
Jej rysy w sercu swym maluję…

I to jest moją misją życia
Oraz darem dla ludzi, dla świata:
Ukazywać piękno Maryi
I na Jej drogę zapraszać.                                                                                
                          / s. M. Elwira Kędzia ISSM /

ABC o Szensztacie, o historii, o charyzmacie.
(wiadomości, które poniżej zamieszczamy, są zebrane w naszym modlitewniku – zeszycie, poszerzonym o wybrane modlitwy, pieśni, mapkę Szensztatu... Koszt 2 E, do nabycia u siostry)

Logo Ruchu Szensztackiego - w centrum jest sanktuarium. Kolory niebieski i żółty wyrażają miłość do Maryi i Kościoła. Widzimy Krzyż, oraz okrągły kształt – jako wyraz światowego posłannictwa.

Czym jest Szensztat?
Na początku minionego stulecia, na tle palących zagadnień kościelnych i politycznych, 18 października 1914 roku powstaje Ruch Szensztacki, Ruch moralno-religijnej odnowy w Kościele katolickim. Jego Założyciel i duchowy ojciec – ks. Józef Kentenich (1885–1968) potrafił wydobyć na światło dzienne wartość człowieka i ukazać ją innym. W jego pracy kapłana i pedagoga, idea nowego człowieka w nowej wspólnocie przybierała coraz wyraźniejsze kształty. Dziś w Ruchu Szensztackim istnieje ponad dwadzieścia różnych wspólnot, jednoczących młodzież i dorosłych, kobiety i mężczyzn, żyjących samotnie i rodziny, kapłanów i świeckich. Wspólna duchowość, której zasadniczym elementem jest przymierze miłości z Maryją oraz więź z miejscem łask tzw. sanktuarium, które jako kopię Prasanktuarium – kaplicę z Szensztatu - można dziś znaleźć w ponad 200 miejscach na wszystkich kontynentach. Sanktuarium jednoczy i łączy różne wspólnoty i narodowości Ruchu Szensztackiego.

W przymierzu miłości człowiek zdobywa świętość przez współdziałanie z łaską Bożą. Dzięki wierze w Opatrzność Bożą doświadcza obecności Boga w swoim życiu i jedności pomiędzy życiem tym, co ludzkie, a tym, co nadprzyrodzone. Maryja w swoim doskonałym człowieczeństwie jest wzorem świętości w codziennym, zwyczajnym życiu. Zawiera ono w sobie świadectwo chrześcijańskiego życia i odpowiedzialność za zbawienie innych. Społeczeństwo, kultura i świat pracy - nie są już dzisiaj inspirowane chrześcijańskimi wartościami. Dla zapewnienia trwałości zasad, które w sobie zawierają, potrzeba dzisiaj ludzi samodzielnych, wolnych, o silnej osobowości, którzy w przymierzu z Bogiem, kształtują swoje życie i świat według Ewangelii. Szensztat daje nam zadomowienie w sanktuarium, w miejscu, z którego możemy czerpać łaskę dla własnego duchowego wzrostu oraz doświadczać wspólnoty, która daje oparcie i inspiruje do wiernego dawania świadectwa wiary.

Sanktuarium. Centrum i kolebką 

Dzieła Szensztackiego jest sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej z Szensztatu (niem. Schönstatt) koło Koblencji nad Renem. Jest to mała kapliczka zajmująca niewiele metrów kwadratowych powierzchni. Pierwsze wzmianki o jej istnieniu pochodzą już z początku XIV wieku. Poświęcona św. Michałowi była pierwotnie kaplicą cmentarną starego klasztoru. Dwukrotnie, w 1633 i 1812 roku ulegała zburzeniu, lecz za każdym razem wznoszono ją na nowo. W czerwcu 1914 roku zaopiekowała się nią Kongregacja Mariańska z pallotyńskiego gimnazjum w Szensztacie. Dla odróżnienia tego sanktuarium od licznych, filialnych sanktuariów szensztackich, znajdujących się na całym świecie, nazywane jest ono przez członków Rodziny Szensztackiej „Prasanktuarium”.

Tutaj 18 października 1914 roku padły słowa, które dzisiaj nazywane są Aktem Założycielskim Dzieła Szensztackiego:

„Nie tylko to, co wielkie i większe, ale co wręcz największe powinno być przedmiotem naszego usilnego dążenia. (…). Czy nie byłoby możliwe, aby nasza sodalicyjna kapliczka stała się również naszym Taborem, na którym objawiałaby się chwała Maryi? Z pewnością nie jesteśmy w stanie dokonać większego apostolskiego czynu, ani pozostawić tym, którzy po nas przyjdą żadnej wartościowszej spuścizny, niż skłonienie naszej Pani i Królowej, aby tutaj umieściła swój tron, rozdawała dary i czyniła cuda łaski.”

6 - Maryja - nasza Matka. Maryja czczona jest w sanktuariach szensztackich jako Matka Trzykroć Przedziwna (Mater Ter Admirabilis – w skrócie MTA). Tytuł ten Rodzina Szensztacka przejęła od Kongregacji Mariańskiej, która w XVI wieku rozrosła się i prężnie działała w Ingolstadt nad Dunajem. Tytuł: „Trzykroć Przedziwna” nawiązuje do relacji Matki Bożej do Trójcy Świętej. Czcimy Maryję, jako          Umiłowaną Córkę Boga Ojca, jako Oblubienicę (lub Naczynie) Ducha Świętego i Matkę Syna Bożego.

Założyciel.

Założycielem Dzieła Szensztackiego jest ojciec Józef Kentenich. Urodził się 16.11.1885 r. w Gymnich koło Kolonii. 8 lipca 1910 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Tworzenie Dzieła rozpoczął tuż po tym, jak jesienią 1912 roku mianowano go ojcem duchownym w gimnazjum w Szensztacie. W trakcie prześladowań Kościoła ze strony dyktatury narodowo – socjalistycznej został 20 stycznia 1941 roku aresztowany, a następnie wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Po drugiej wojnie światowej odbył kilka podróży do Afryki, Ameryki Południowej i Północnej zakładając tam i umacniając Ruch Szensztacki.

Od 1951 do 1965 roku, posłuszny wskazaniom kościelnego autorytetu, przebywał w Milwaukee (USA). 15 września 1968 roku, w święto Matki Bożej Bolesnej, bezpośrednio po odprawieniu Mszy św. wezwany został przez Boga do wieczności. Do końca swojego ziemskiego życia wypełniał niestrudzenie zadania Założyciela. Swoim słowem głosił przede wszystkim orędzie o Bogu, który jest miłosiernym Ojcem i wskazywał wszystkim wspaniały wzór Maryi, Matki i Wychowawczyni „nowego człowieka w nowej społeczności”.

Historia miejsca - Nazwa Szensztat pojawiła się już w 1143 roku jako „piękne miejsce”. W średniowieczu (1143) został tu założony klasztor augustianek z bazyliką poświęconą Maryi – Naszej Ukochanej Pani. Dzisiaj pozostałością tego dzieła jest tylko jedna wieża. Do klasztoru należała kaplica cmentarna, pierwszy raz wspomniana w 1319 r. Wiele razy była niszczona, ale zawsze odbudowywana. Kaplica była poświęcona Świętemu Michałowi Archaniołowi. Od roku 1914 ta właśnie kaplica jest kaplicą łask z Szensztatu. W 1901 r. teren ten przejęli Księża Pallotyni, którzy następnie przenieśli część ich szkoły misyjnej z Ehrenbreinstein do Szensztatu. Na początku roku 1911 zbudowany został nowy dom studiów, dzisiejsza Wyższa Szkoła Teologiczna, a w 1912 roku wszyscy uczniowie z Ehrenbreinstein zostali przeniesieni do Szensztatu. Wraz z powołaniem Ojca Józefa Kentenicha na stanowisko ojca duchownego, rozpoczyna się nowy rozdział w historii Szensztatu. Swoją ideę przewodnią w wychowaniu młodych zawarł on w słowach: „Pod opieką Maryi chcemy się uczyć kształtowania w sobie mocnych, wolnych, kapłańskich charakterów”. Powstaje Związek Misyjny, następnie Kongregacja Mariańska i w końcu Szensztat, jako miejsce łask i Ruch Apostolski. Niektórzy pytają, czy w Szensztacie objawiła się Matka Boża? Nie objawiła się tak, jak w Lourdes czy Fatimie, lecz Ojciec Kentenich – kierując się wiarą w Opatrzność Bożą i obserwując Boże działanie w znakach czasu - rozpoznawał wolę Bożą, co do powstania tutaj miejsca łask. 18-go października 1914 r., w odnowionej kaplicy św. Michała, wygłosił ważny wykład, nazwany później Aktem Założycielskim Szensztatu. W nim przedstawił młodym członkom Kongregacji Mariańskiej swoje pełne wiary przekonanie, że Matka Boża pragnie przekształcić tę kapliczkę w miejsce łask, w kaplicę pielgrzymkową i zawrzeć ze wszystkimi Przymierze Miłości.

Historia obrazu MTA.

Znany na całym świecie obraz Matki Bożej słynący łaskami został namalowany przez włoskiego malarza Luigi Crosio (1835 – 1915). Namalował go w 1898 r. pod tytułem „Refugium peccatorum” (Ucieczka grzeszników).Pomimo, iż nie można mu przypisać wielkich walorów artystycznych, to jednak dla Rodziny Szensztackiej stanowi bezcenny skarb poprzez wiążące się z nim historyczne wydarzenia i religijne uczucia. Prawa autorskie do obrazu otrzymała firma szwajcarska Kuenzli Brothers w piśmie z „Turyn,10.10.1898.” Następnie te prawa nabyła szwajcarska prowincja Sióstr Maryi wraz z oryginałem i kopiami w roku 1964. 19 kwietnia 1915 roku kopia obrazu została umieszczona w ołtarzu Prasanktuarium.
Była ona darem dla młodej kongregacji od prof. Huggle, który zakupił ją w Antykwariacie w Freiburgu (DE). Ze względu na zawirowania wojenne nie było możliwości nabycia innego obrazu, a po wojnie wielu było już z tym obrazem bardzo związanych. Więc - nie wrażliwość artystyczna, ale wierność Bożej Opatrzności, zdecydowała o wyborze wizerunku.

Duchowość Ruchu Szensztackiego

Ojciec Józef Kentenich, jako założyciel, przekazał swemu Dziełu oryginalną, bogatą duchowość. Pragnie ona pomóc współczesnemu chrześcijaninowi żyć w zeświecczonym środowisku według zasad Ewangelii i być w nim aktywnym misjonarzem.

Maryja - Maryja Niepokalana była dla ojca Kentenicha najdoskonalszym uosobieniem „nowego człowieka”, „nowego stworzenia”, do którego zmierza Dzieło Zbawcze Chrystusa. Dlatego, jako inspirator i wychowawca wspólnot szensztackich, kładł silny nacisk na możliwie głębokie i całościowe zrozumienie miejsca
i posłannictwa Matki Bożej w Dziele Jej Syna.

Maryja w duchowości szensztackiej jest Matką i Wychowawczynią. Sam ojciec Kentenich nie pragnął niczego innego, jak tylko być narzędziem w Jej ręku.

Przymierze - Dzieło Szensztackie swój oryginalny charakter zawdzięcza przymierzu miłości. Przez przymierze miłości Założyciela i generacji założycielskiej - całe Dzieło przyjęło szczególną relację do Matki Bożej. Każdy członek Ruchu czyni zawarte przymierze z Matką Trzykroć Przedziwną normą i formą swojego życia. Tym samym wstępuje on do szkoły, która ma mu pomóc stać się osobą, zdolną do współdziałania w realizowaniu historio-zbawczego przymierza pomiędzy Bogiem a stworzeniem.

Ta ścisła więź z Maryją prowadzi do zdobycia maryjnej postawy, co oznacza świadomą i dobrowolną decyzję człowieka na życie w przymierzu z Bogiem, całkowite postawienie się do Jego dyspozycji. Dla tej, opartej na przymierzu, pobożności, ojciec Kentenich wyznaczył następującą linię przewodnią:
w przymierzu miłości z Matką Bożą zmierzamy ku Jezusowi Chrystusowi, a przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym – do Ojca.

Narzędzie - Rodzina Szensztacką uważa się za szczególne dzieło Bożej Opatrzności. W świetle tego, płynącego z wiary przekonania, może się więc czuć owocem nie tylko czysto ludzkich planów i działań, ale wprost -narzędziem Matki Bożej, a wreszcie Boga w Trójcy Świętej Jedynego. Pielęgnowana jest w niej świadomość tego, że Szensztat jest niczym innym - jak całkowicie zależnym od Boga i Jego łaski instrumentem. Tym też pragnie pozostać.
Uważne wsłuchiwanie się w głos Bożej Opatrzności, jak i stała gotowość służenia Bogu w realizacji Jego zamiarów – to filary tej specyficznej, szensztackiej pobożności narzędzia.

Codzienność – Praktyczne życie przymierzem miłości w życiu codziennym, które posiada mocno wychowawczy charakter, doprowadziło do wykrystalizowania się szensztackiej nauki o ideale świętości dnia codziennego. Jest ona formą pobożności znamienną dla ludzi świeckich.
Ma prowadzić chrześcijan do kształtowania życia rodzinnego, społecznego i zawodowego w duchu posłannictwa Nowego Testamentu. Celem jej jest ustawiczne uświęcanie świata we wszystkich obszarach życia. Idea świętości w życiu codziennym odegrała fundamentalną rolę przy powstawaniu szensztackich instytutów świeckich.

Wielkoduszność - Z życia w przymierzu miłości z Maryją wypływa postawa wielkoduszności. Aby ją osiągnąć i zagwarantować, ojciec Kentenich zalecał stosowanie w wychowaniu następującej zasady: zobowiązań (opartych na regułach) tyle tylko, ile to konieczne; wolności (opartej na miłości) i pielęgnacji ducha (gwarantującej maksimum miłości) tak dużo, jak to tylko możliwe. Ta podstawowa zasada znajduje swój wyraz w akcie kontraktu i poświęcenia, który w szensztackich instytutach świeckich zajmuje miejsce ślubów zawieranych we wspólnotach zakonnych.

Rodzinność - Podstawowe założenia teologii głoszą, że łaska, aby móc udoskonalać naturę, powinna do niej nawiązywać i na niej bazować. W myśl tych założeń wszystkie wspólnoty Dzieła Sz-o dążą na tyle, na ile tylko to możliwe, do przyjęcia formy naturalnej rodziny. Dzięki tym staraniom „lud Boży” staje się „Bożą rodziną”. Wiedząc o tym, łatwiej jest nam zrozumieć sens tak bardzo w Szensztacie pielęgnowanego związania z sanktuarium Matki Trzykroć Przedziwnej. W nim członek Ruchu odnajduje miejsce swoich duchowych narodzin, ojczyznę i centralne, najważniejsze miejsce Rodziny Szensztackiej. Dla zachowania ducha rodzinnego wewnątrz Dzieła Szensztackiego sprzyja ponadto fakt, że wszystkie wspólnoty widzą w swoim Założycielu danego im od Boga duchowego ojca. W jego osobie i działaniu znajdują odbicie Ojca Niebieskiego, od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi (Ef 3, 15). Silna więź z Założycielem, widzianym przede wszystkim w roli ojca rodziny, jest dla członków Ruchu drogą prowadzącą do odnalezienia i głębszego przeżycia żywej obecności Boga Ojca. Ma to szczególne znaczenie dla naszych czasów, w których Bóg jako Ojciec odbierany jest coraz rzadziej, a samo zagadnienie ojcostwa urasta do problemu pierwszej rangi. Tym samym - następuje powrót do klasycznego ukierunkowania życia chrześcijańskiego, którego celem jest – z Chrystusem, w Duchu Świętym – do Ojca.

Oryginalna struktura Dzieła Szensztackiego
Dzieło Szensztackie posiada oryginalną, wielopostaciową formę, dla której trudno znaleźć odpowiednik w ramach dotychczasowych struktur Kościoła. Rodziło się ono, inspirowane przez ojca Kentenicha, otwartego nieustannie na znaki i prowadzenie Bożej Opatrzności. Całe Dzieło obejmuje:
* instytuty * związki * ligi * Ruch pielgrzymkowy.

Charakterystyczne jest to, że poszczególne wspólnoty nie są od siebie zależne w sposób prawny, ale posiadają pełną samodzielność w kształtowaniu i pielęgnacji swojego życia. Tym, co je łączy i zespala, jest przymierze miłości z Trzykroć Przedziwną Matką, ten sam Założyciel oraz duchowość przez niego pozostawiona, lecz realizowana w różnym stopniu w zależności od formy i stanu, jaki sobie obrała i w jakim żyje każda poszczególna wspólnota. Wspólnym dziedzictwem jest także potrójny cel ujęty przez ojca Kentenicha w następujących sformułowaniach:

* wychowanie „nowego człowieka w nowej społeczności”

* ratowanie historio-zbawczego posłannictwa krajów chrześcijańskiego Zachodu i * Zawiązanie i rozbudowanie w Kościele Światowego Związku Apostolskiego. Czymś charakterystycznym dla Szensztatu jest też to, że przynależność do jednej ze wspólnot nie oznacza różnicy w stopniu hierarchii wobec pozostałych członków Dzieła. O przynależności do danej wspólnoty decyduje każdorazowo indywidualne wezwanie, które Bóg kieruje do konkretnych osób. Obowiązkiem zaś instytutów i związków, według zamysłu Założyciela, jest ponoszenie odpowiedzialności za ugrupowania Ligi i Ruchu Pielgrzymkowego oraz gotowość służenia im na tyle, na ile jest to możliwe.

Ruch pielgrzymkowy - Szensztacki Ruch Pielgrzymkowy powstał wokół sanktuariów Trzykroć Przedziwnej Matki wznoszonych po drugiej wojnie światowej w wielu krajach. Jako wierne kopie sanktuarium w Szensztacie, stały się one centrami życia religijnego. Oznaką przynależności do Ruchu Pielgrzymkowego jest regularne pielgrzymowanie do takiego sanktuarium, zawarcie z Matka Bożą przymierza miłości i uczynienie go źródłem duchowej siły i dojrzałej formy chrześcijańskiego życia w zmierzaniu ku świętości dnia codziennego. Ruch pielgrzymkowy nie jest podzielony na stałe i trwałe ugrupowania. Mimo to każda pielgrzymka, zgodnie z pedagogicznymi zadaniami Szensztatu, ma służyć apostolskiej formacji jej uczestników.
Tak w duchu odpowiedzialności za chrześcijańskie posłannictwo dokonuje się uaktywnienie coraz to szerszych kręgów ludzi. Dlatego też pielgrzymki do sanktuariów szensztackich nie są na ogół inicjatywami masowymi, ale odbywają się w niewielkich grupach, które otaczane są indywidualną opieką.

Stągiew - i słowa: „NIC BEZ CIEBIE – NIC BEZ NAS!” - to wyraz naszej współpracy z łaską Bożą oraz naszych darów, przynoszonych Matce Bożej do Sanktuarium.
MTA w Sanktuarium udziela potrójnych łask:
- łaska zadomowienia – którą wyraża Obraz MTA,
- łaska wewnętrznej przemiany – wyraża ją figura św. Michała Archanioła,
- i łaska gorliwości apostolskiej (misyjności) – którą wyrażają figury Apostołów: świętych Piotra i Pawła.

Liga Apostolska - Szensztacka Liga Apostolska powołana została do życia przez ojca Kentenicha w 1920 roku. Miała ona umożliwić współpracę w Dziele Szensztackim tym licznym warstwom katolików, którzy nie czuli się powołani do Związku Apostolskiego. Od samego początku podzielona została na samodzielne ugrupowania. W ten sposób ukształtowały się wspólnoty z własnym kierownictwem: ligi księży, mężczyzn, kobiet, matek, rodzin, chorych, młodzieży. W odróżnieniu od Ruchu Pielgrzymkowego, zaakcentowa- na jest w nich mocniej więź z konkretnym kręgiem osób.
Tu jednak również nie zachodzi obowiązek ścisłej przynależności do konkretnej, stałej grupy. Praktykowana jest zaś intensywniejsza troska o życie przymierzem miłości zabezpieczona przez różne, w sposób wolny wypracowane i przyjęte, formy życia. Do najważniejszych zadań członków Ligi należy uobecnianie i realizowanie ideałów Szensztatu w parafiach i diecezjach oraz troska o chrystianizację świata w zasięgu własnego życia i powołania.

Związek Apostolski - Kiedy założone 18 października 1914 roku Dzieło zaczęło się rozszerzać poza okolice Szensztatu ojciec Kentenich powołał do życia w 1919 roku Związek Apostolski. Do pierwszej wspólnoty związkowej gromadzącej na początku wyłącznie mężczyzn, dołączył wkrótce Związek Księży Diecezjalnych, Niewiast i Rodzin. Te różne wspólnoty – związki – mają za zadanie takie kształtowanie pojedynczych chrześcijan i całych grup, aby żyjąc zanurzeni w świecie, zdolni byli pociągnąć za sobą innych, prowadzić ich i w ten sposób realizować posłannictwo Szensztatu i całego Kościoła. Celowi temu ma służyć w pierwszym rzędzie metoda nazwana przez ojca Kentenicha „apostolstwem życia”. Aby móc zrealizować to zadanie, każdy ze związków obiera drogę dążenia do doskonałości w duchu rad ewangelicznych, odpowiednią dla poszczególnych stanów. Należący do nich pielęgnują silne więzi ze swoimi wspólnotami i angażują się w realizowanie ich ideałów.

Instytuty - Aby tak bardzo rozbudowanemu i rozprzestrzenionemu po całym świecie Dziełu dać mocny rdzeń, w którym ideał „nowego człowieka w nowej społeczności” znalazłby odzwierciedlenie w możliwie zwartej formie, założył ojciec Kentenich cały szereg instytutów. Na statucie prawnym, powstało do tej pory, sześć instytutów świeckich:
* Instytut Ojców Szensztackich, * Instytut Księży Diecezjalnych,* Szensztacki Instytut Sióstr Maryi, * Instytut Pań Szensztatu, oraz jeszcze w Polsce nie istniejące: * Instytut Braci Maryi * i zawiązujący się - Szensztacki Instytut Rodzin.

Międzynarodowość - Szensztat to wspólnota międzynarodowa. Chociaż całe Dzieło rozpoczęło się w Europie, w Niemczech w 1914 roku, to już w krótkim czasie zainteresowanie przekroczyło granice Niemiec - i tak w 1943 zostało poświęcone pierwsze sanktuarium filialne w Urugwaju. Jednak o prawdziwym początku międzynarodowości dzieła mówimy od czasu gdy o. Założyciel przebywał w Dachau (1942-1945). Dziś Szensztat znajdziemy w obu Amerykach, Europie, Azji, Afryce, Australii i Oceanii. Międzynarodowości możemy doświadczyć podczas wielu spotkań i inicjatyw.

Sanktuaria Szensztackie w Polsce

Otwock-Świder - Sanktuarium w Otwocku-Świdrze zostało poświęcone
12 września 1981 r. Jest to pierwsze sanktuarium szensztackie powstałe
w Polsce. Imię własne - ideał: SANKTUARIUM WIERNOŚCI - Sanctuarium Fidelitatis, Kustoszki sanktuarium - Szensztacki Instytut Sióstr Maryi.

Sanktuarium w Józefowie zostało poświęcone 14 maja 1988 r. w Roku Maryjnym. Imię własne - ideał: SANKTUARIUM SYJON - Sanctuarium Sion. Kustosze - Instytut Ojców Szensztackich

Sanktuarium w Winowie / Opole zostało poświęcone 4 czerwca 1988 r. w Roku Maryjnym. Imię własne - ideał: SANKTUARIUM WIECZERNIKA - Sanctuarium Coenaculum. Sanktuarium leży na terenie parafii pw. Ducha Świętego w Winowie. Kustoszki sanktuarium – Sz-ki Instytut Sióstr Maryi

Sanktuarium na Górze Chełmskiej w Koszalinie zostało poświęcone 1 czerwca 1991 r. przez Ojca św. – św. Jana Pawła II. Imię własne - ideał: SANKTUARIUM PRZYMIERZA - Sanctuarium Foederis.
Kustoszki sanktuarium - Szensztacki Instytut Sióstr Maryi

Sanktuarium w Zabrzu-Rokitnicy zostało poświęcone 9 września 2000 r. jako dar rodziny szensztackiej na rok 2000. Imię własne - ideał: SANKTUARIUM MATKI JEDNOŚCI - Sanctuarium Mater Unitatis. Kustoszki sanktuarium - Instytut Świecki Pań Szensztatu.

Sanktuarium w Bydgoszczy zostało poświęcone 16 czerwca 2001 r. Imię własne - ideał: SANKTUARIUM ZAWIERZENIA - Sanctuarium Fidentiae.
Kustoszki sanktuarium - Szensztacki Instytut Sióstr Maryi.

Projekt Apostolatu Pielgrzymującej MTA
To duszpasterska inicjatywa Ruchu Szensztackiego, która jest jedną z wielu form nowej ewangelizacji, polegającą na pielgrzymowaniu Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej w małym, przenośnym obrazie. Apostolat zrodził się w Brazylii w 1950 roku z potrzeby serca Sługi Bożego Jana Luisa Pozzobon (1904-1985), ojca rodziny i diakona. Inspirowany duchowością Ruchu Szensztackiego oraz nauczaniem jego założyciela Ojca Józefa Kentenicha, pragnął ożywić religijne życie parafii oraz rodzin zwłaszcza przez kontakt z szensztackim sanktuarium.

Matka Boża w Pielgrzymującym Sanktuarium, raz w miesiącu nawiedza domy w kręgu 10-15 rodzin, pozostając w nich przez kilka dni. Jej obecność, jako Matki i Wychowawczyni, zachęca do wspólnej modlitwy, wyciszenia sporów, waśni, nieporozumień, znalezienia czasu dla siebie, rodziny, znajomych, oraz naśladowania Jej postawy i odkrywania Boga w codziennym życiu. Apostolat znany jest na całym świecie, miliony rodzin przyjmują Maryję w swoich domach. Obecnie Apostolat jest już w 95 krajach świata. Matka Boża „odwiedza” w każdym miesiącu ok. 5 milionów rodzin.
W Polsce istnieje ponad 2000 kręgów, w Niemczech 5500, w naszych Polskich Misjach Katolickich w Niemczech mamy 500 kręgów. Najwięcej kręgów spotykamy w Brazylii, ojczyźnie Jana Pozzobona, ponad 200 tysięcy. Każdy może zaprosić do siebie Matkę Bożą Pielgrzymującą i stać się Jej apostołem.

13 - Ruch Szensztacki w Polskich Misjach Katolickich w Niemczech

To przede wszystkim – Apostolat Pielgrzymującej MTA (Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej z Szensztat), ale jest też wiele indywidualnych osób – sympatyków Ruchu, którzy indywidualnie zawarli przymierze miłości…
Jest także wiele osób, które pragną głębiej wrastać i czerpać z duchowości szensztackiej – o tym świadczą między innymi:
- założone w wielu rodzinach sanktuaria domowe,
- pragnienie i potrzeba wspólnotowych spotkań oraz zawiązująca się Szensztacka Liga Rodzin w naszych PMK w Niemczech.

Dla zobrazowania – nasze kręgi w niemieckich diecezjach – dn. 10.12.2020 r.: Aachen – 13, Augsburg – 11 +2, Bamberg, Norymberga - 11+2, Berlin - 31 + 4, Eichstatt – 2, Essen – 27 + 2, Freiburg, Karlsruhe – 30 + 3, Fulda – 6,
Hamburg – 47 + 6, Hildesheim, Bremerhaven – 11, Köln – 44 + 7, Limburg 37 + 2, Mainz – 11, München – Freising – 11 + 1, Münstern – 29 +1, Osnabrück – 2 + 1, Paderborn – 74 + 8, Regensburg – 6, Rottenburg-Stuttgart – 16 +1, Speyer - 2,
Trier – 35, Würzburg – 19 +3.

Razem mamy w 22 Diecezjach: 479 – normalnych kręgów
30 – BD – Besuch-Dienst / dla chorych i 6 – dla Dzieci i 6 – wśród Młodzieży.
Razem 523 pielgrzymujące sanktuaria.

Inicjatywy kształtujące życie duchowe w naszej wspólnocie:

1. Gazetka „Pielgrzymująca Matka” redagowana i wysyłana jest 4 razy w roku do kręgów Pielgrzymującej MTA, duszpasterzy i wielu osób indywidualnych.

2. Dwa razy w roku kręgi otrzymują impuls jako inspirację do przeprowadzenia spotkania ze swoją wspólnotą:
Adwent – Medytacja adwentowa, jako zaproszenie do wspólnej modlitwy.
Maj – Zaproponowany jest impuls do rozmowy, dzielenia.

3. Staramy się raz w roku przeżyć dzień lub dni skupienia – przyjeżdżając do Szensztatu, lub siostra przyjeżdża do danej Misji.
W wielu Misjach jest co-miesięczna Msza św. z udziałem Apostolatu.

4. W Szenstacie jest co-miesięczna Msza św. w Prasanktuarium w drugie środy miesiąca o g. 18.30., po Niej – Różaniec.
Różaniec w Prasanktuarium od czasu pandemii jest codziennie o godz. 19.00.
W języku polskim: druga środa, pierwszy i trzeci wtorek,
czwarty wtorek: polsko-francuski.

Można łączyć się przez internet:

www.urheiligtum.de > Service > Webcam

5. Od początku pandemii wysyłamy
co dwa tygodnie impulsy w tematyce świętości w życiu codziennym.

Ogólny temat:

„W poniedziałek rano
wyruszam w drogę do świętości
w codzienności...”

Impulsy - kierowane są do Apostolatu
oraz wszystkich zainteresowanych.

6. I inicjatywa, która u nas weszła
w życie w Adwencie 2018 roku:

Comiesięczne impulsy dla Kobiet.
Ogólny temat:

Piękno ukryte jest w Tobie...

Tematy: I rok – „Magnificat.”
II rok – „Kwiaty wdzięczności na drodze wiary...”
III rok 2021 – „pociągająca propozycja...!”

Jako pomoc i podpowiedź do korzystania z impulsów służy załączany „KLUCZ”

Impulsy wysyłane są drogę e-mailową, dlatego jeżeli ktoś życzy sobie je otrzymywać, proszony jest przesłać do siostry swój adres e-mailowy.

Najpopularniejsze modlitwy w Ruchu Szensztackim:

O Pani moja i Matko moja,
Tobie poświęcam się całkowicie.
Ofiarowuję Ci dzisiaj mój wzrok, mój słuch,
moje usta, moje serce, całego siebie
bez żadnych zastrzeżeń.
A jeżeli już do Ciebie należę, o dobra Matko,
to proszę Cię, strzeż mnie jako Twojej własności
i Twojego dobra. Amen.

O meine Gebieterin, o meine Mutter, dir bringe ich mich ganz dar.
Und um dir meine Hingabe zu bezeigen, weihe ich dir heute
meine Augen, meine Ohren, meinen Mund, mein Herz,
mich selber ganz und gar. Weil ich also dir gehöre, o gute Mutter,
so bewahre mich, beschütze mich als dein Gut und dein Eigentum. Amen.

Modlitwa ufności:

Polegam Matko na Twej mocy i Twej dobroci,
ufam Tobie w dziecięcej mej prostocie.
Ja wierzę i ufam w każdej doli Tobie
i Twemu Dziecięciu, Przedziwna Pani. Amen

Modlitwa wdzięczności:
Chcę Ci za wszystko serdeczne nieść dzięki, głębią miłości otoczyć Cię Matko. Czym byłoby nasze życie wśród udręki, bez Twej nad nami matczynej opieki.
Z bezmiaru nędzy nas uratowałaś, wierną miłością z sercem swym związałaś: dziękując szczerze, wiecznie chcę dziękować i serce całe Tobie ofiarować. Amen.

Ruch Szensztacki jest obecny na wszystkich kontynentach, a jego członkowie są przedstawicielami różnych stanów (małżeństwa, rodziny, siostry, księża, młodzież, dzieci ...). Wszystkie wspólnoty stanowią jedną duchową rodzinę, która składa się z wielu wspólnot tworzących Rodzinę Szensztacką. Jako miejsce łaski, Szensztat wpłynął na życie milionów ludzi.

Pielgrzymom, posługującym się językiem polskim, czy też rosyjskim, w duchu charyzmatu - posługuje w Szensztat s. M. Elwira, siostra z Polski. Poniżej umieszczamy dane kontaktowe i zapraszamy:

S. M. Elwira Kędzia
Provinzhaus Marienland,
Berg Schönstatt 9, 56179 Vallendar
Telefon: +4926165061109
Email:
kontakt@pielgrzymujace-sanktuarium.de